Croeso i Cymru: mijn bezoek aan Wales, de locatie voor ‘Het laatste licht’
January 6, 2016
Oops, I did it again – ik ben weer eens op reis geweest naar een van de plekken uit mijn boek! In dit geval gaat het om ‘Het laatste licht’, een boek dat zich afspeelt in de prachtige stad Penmaenmawr in Wales.
Moira sluit zich aan bij haar Wicca-praktiserende zus Tabby als die een Halloween-ritueel wil doen bij de oude steencirkel in de heuvels achter hun dorp. Ze kan nog niet weten dat dit haar naar een magisch land transporteert waar ze vervolgens elke nacht in haar dromen naar terugkeert. Waarom heeft de mysterieuze jongen genaamd Hayko, die ze daar tegenkomt, haar hulp nodig? En waarom begint te voor hem te vallen? Hij bestaat tenslotte niet echt – of wel soms?
Welkom in Wales! Zoals je misschien merkt , bevat de titel van dit blogbericht rare, niet-Nederlandse woorden. Dat komt omdat mensen in Wales, behalve Engels, ook Welsh spreken, een oude Keltische taal. Croeso i Cymru betekent ‘welkom in Wales’ en wordt uitgesproken als kroy-so ih koom-ree. Zoals je kunt zien op het welkomstbord voor Penmaenmawr, zijn de verkeersborden in Wales tweetalig.
Moira, de hoofdpersoon, werkt in hotel The Gladstone. Zo ziet het hotel er vanbuiten uit.
En zo vanbinnen!
Dit is het dorpsstation, waar Moira in het boek het ongeluk heeft waarbij ze haar been breekt.
En dit is ongeveer hoe ik me Moira’s huis voorstelde. Het enige wat er niet is, is een garage, maar de rest klopt perfect!
Dit is Penmaenmawr Promenade en het strand. Het is vloed, dus je kunt op deze foto het zand niet eens zien.
Onze wandeling naar de steencirkel!
Door het stadje lopen was tof, maar het was al vanaf het begin mijn bedoeling om ook naar de steencirkel te wandelen! Dus daar gingen we, want ik nam mijn zus mee op sleeptouw. Of eigenlijk zij mij, toen de klim steiler en steiler werd!
We liepen helemaal omhoog via Mountain Lane en kwamen er pas achter dat we dat stukje omhoog hadden kunnen rijden toen we bij een parkeerplaats aankwamen, haha! Daarna hadden we nog een stevige wandeling voor de boeg. Toen we deze ‘mijlpaal’ bereikten, wisten we tenminste dat we op de goede weg waren (hoewel we, om eerlijk te zijn, ook een keer zijn verdwaald)
Daarna liepen we hoger…
en hoger…
en nog hoger (hier zie je mijn zus met de steencirkel al op de achtergrond).
En toen waren we er eindelijk! (ik tegen een steen, compleet uitgeput)
(mijn zus, nog helemaal kwiek)
Hier zit ik, precies op de plek waar ik me voorstelde dat Moira zat tijdens het ritueel. Natuurlijk heb ik in het boek drie mensen (Moira, haar zus Tabby en haar broer Dai) die een cirkel vormen binnen de cirkel.
… en kijk nou naar dat uitzicht 🙂 (een paar jaar later heb ik ook een wandeling naar die bergen op de achtergrond gemaakt, dus ik ben NOG hoger geweest)
En helemaal beneden konden we Penmaenmawr zien liggen. Ik kan niet geloven dat we helemaal hierheen zijn gelopen! Mijn knieën waren nog steeds niet helemaal de oude na een paar dagen. Maar het was het helemaal waard!
Een reis naar Terschelling, de locatie voor ‘Het licht van Lorelei’ »
